#Letting go of the life I used to long for

Zo grappig eigenlijk, om bij jezelf op te merken dat je toch een ander leven wenst dan voorheen. Dat wanneer je echt tot rust komt en naar je hart luistert, je hart echt wel weet wat het wil…

Waar je verlangens liggen en hoe je daar rustig naartoe kunt bewegen.

Ik had zo’n verlangen. Zo’n ingeving na een gesprekje met mijn hart. Ineens voelde ik een nieuw verlangen. Een verlangen om het oude los te laten. Zo ervoer ik dat ik een leven gebouwd had waarvan ik dacht dat ik dat wilde. Een groot eigen appartement. Een hond om lekker mee te wandelen. Eigenlijk mistte alleen de partner nog. En dan kinderen. Dacht ik…

Want is het echt wat ik wil? Werd ik er echt gelukkig van?

Zo grappig is het, dat we vaak vanuit een bepaalde norm iets doen of creëren. We vergeten eigenlijk om ergens tijdens onze opvoeding onze eigen stem te behouden. We ontvangen een regenboog aan levensopties om uit te kiezen en dat doen we. We kiezen het mooiste kleurenpalet dat we buiten onszelf kunnen waarnemen en creëren.

Maar wat willen we zelf? Waar is ons natuurlijke palet gebleven? Onze eigen kleur van geluk, voldoening, liefde. De kleur die we al bezitten, van binnen.

Zie je eigen kleur. Je eigen kracht.

Je bodemloze liefde voor jezelf en deze prachtige wereld. Je stralende perfectie.

Herinner je dat je al gelukkig bent. Herinner je je eigen diepte, je eigen verlangens, je helingsproces. Herinner je de reden dat je hier bent.

Volg je hart.

Je stem.

Je intuïtie.

Jij weet de weg. Altijd. Er is niets mis met kiezen en morgen weer opnieuw kiezen. Falen bestaat niet. Er bestaan simpelweg nieuwe keuzes. Nieuwe verlangens. Nieuwe opties. Een nieuwe richting 😉